Ik belde met mevrouw (nu 75+) uit een klein plaatsje in de #Achterhoek. Hadden al heel lange tijd niets meer van haar gehoord. Het gaat nl. bijna altijd zo; als men de liefde heeft gevonden via het datingbureau (50-80jr) hoor je vaak nog 1 of 2x iets en dan gaat dat contact over. Wij vinden dat jammer als mensen-mens.
"Halloooooo, óooh wat leuk om van jou te horen!!", róept ze bijna uit. Legde uit dat we erg nieuwsgierig waren hoe het na al die jaren nu ging? Waren ze nog bij elkaar?.....

Ze belde voor informatie, jaren geleden. Ze woonde mooi, vertelde ze. Had met haar overleden echtgenoot een eigen bedrijf gehad. Een goedlopende Délifrance in een grote stad in Gelderland. Zaak verkocht; gelukkig samen nog van de vrije tijd en het geld kunnen genieten. Maar daar zat ze nu dan alleen in d'r mooie vrijstaande woning. "Helemaal alleen", zei ze. "Ik heb wel vriendinnen, maar dat ben ik zó zat. Het klinkt gek", zei ze, "maar dat interesseert me niet meer. Als het jou niet lukt iemand voor mij te vinden vind ik het welletjes. Dan heb ik er geen zin meer in!" Daar schrok ik van, echt. Ze zette me niet onder druk, hoor, absoluut niet. Het was zo gemeend. Ik vond het zóoo zielig.
"Met mijn vriendinnen ga ik tennissen, fietstochtjes maken, bridgen, zelfs samen naar het theater. Maar ik heb er geen zin meer in. Ze zijn leuk, aardig, lief en attent. Maar een man is anders, gewoon heel anders! De gesprekken met mannen zijn diverser, uiteenlopender. Ik heb ook nog even een vriend gehad. Hij kwam te pas en te onpas langs voor een bakje koffie. Dat was het. Daar had ik geen zin meer in en heb daar een einde aangemaakt. Toen zag ik in De Gelderlander een advertentie van jullie en daarom belde ik je. Ik hoop echt dat je mij kan helpen!"......
Oef.....
Ik had zo'n klik met haar. Vond het oprecht sneu. Heel bijzonder. Ik wil, móet iedereen aan een partner helpen - dat is mijn werk - maar bij haar...., ik wist het niet. Het raakte me. Maar wie moest ik toch aan haar koppelen, flitste steeds door m'n hoofd toen ik terug reed naar kantoor. Wie o wie paste bij haar? Ze was netjes, vriendelijk, gastvrij, tikkeltje stevig, keurig gekleed, bijzonder aardig, had een eigen bedrijf gehad; wist waar ze over praatte en woonde mooi. Een 70+er moet je niet matchen met iemand die anderhalf uur verderop woont. Een half uur is eigenlijk al 'de max' binnen de richtlijnen van DatingOost. Juist dáárom kiezen mensen voor DatingOost: een partner uit je eigen omgeving.
Toen was daar na een paar weken die ene man. Wát een geluk, wát een timing. Ook weduwnaar. Zojuist verhuisd naar de Achterhoek, geen of weinig vrienden en kennissen én op 30 autominuten afstand van haar. Hij zag er goed uit. Een charmante man. Vriendelijk. Ook een sterke behoefte aan een relatie, vriendschap, kennissen.... En ze hadden een klik! ♥♥♥ En nu nog steeds, vertelt ze. Beide hebben ze inmiddels hun huis verkocht en zijn verhuisd naar een ander plaatsje in Gelderland. Samen opnieuw beginnen. Samen op huizenjacht geweest en iets moois weer gekocht. Slaapkamers en badkamer beneden. Samen meubelen uitgezocht en samen het huis ingericht.
"Het contact met beider kinderen gaat prima. Alles gaat gewoon zoals ik had gehoopt en zoals ieder mens het zou moeten hebben. Maar ook zoals ik oud had willen worden. Onze beide echtgenoten vergeten we vanzelfsprekend nooit! We gaan naar het kerkhof, samen. We lopen over het kerkhof, hand in hand. Delen ons verdriet, maar ook ons geluk!
Bedankt dat je me belde."
♥
Ons weekend kan ook niet meer stuk!

https://www.datingoost.nl/persoonlijke-bemiddeling