Ze woonde in een appartement in Deventer. Alleenstaand (73) en zonder kinderen. Altijd een goed en fijn huwelijk gehad. Helaas was hij overleden. Gelukkig nog wel samen verhuisd naar een appartement.
Ze zat goed in d’r vel en schreef zich daarom in voor Persoonlijke Bemiddeling na eerst een aanmelding op de datingsite van DatingOost geprobeerd te hebben. Dat ging toch niet zo makkelijk; ze belde maar liefst drie keer voor info. Het lukte allemaal niet zo. Toen hoorde ze van Personal Dating/Persoonlijke Relatiebemiddeling. Dat leek haar wel wat. “Dan zoeken jullie voor mij? Dan moet ik wel wat meer betalen, maar dat moet het dan wel waard zijn, toch”, lachte ze door de telefoon. Ze reed overal naartoe met d’r autootje. “Liever niet naar Amsterdam, maar wel naar Texel, hoor! En ik kom naar Almelo voor het intakegesprek. Geen probleem. Ik vind overal de weg. Heb m’n mond bij me. Nee, ik heb geen TomTom.”
Na een paar dagen zag ik d’r op m’n kantoor. Keurig, degelijk type, haartjes netjes gekruld, kwebbelaar, verzorgd en heel vriendelijk.
“Ik wil graag nog een fijne vriendschap meemaken voor m’n laatste jaren hier,” was haar eerste zin met de koffie in haar handen.
Ze had altijd gewerkt als naaister, vertelde ze. Een eenvoudig, maar heel fijn huwelijk gehad. “Helaas kinderloos. Dat heeft ons veel verdriet gedaan. Twee keer ging het mis en moest ik voor korte tijd naar het ziekenhuis. Er was gelukkig veel begrip van onze familie en vrienden. We waren er open over. Ja, zelfs toen al. Waarom moet je dit verzwijgen? Mensen hebben meer begrip als je jouw pijn en verdriet deelt. En ook vroeger wel, hoor. Het ligt eraan hoe je jezelf openstelt.”
Ik vond d’r leuk. We hebben ruim twee uur gekletst. Ik kreeg een goed beeld van haar. Een warme vrouw. Ze had een vreemde schoonmoeder met een verleden, vertelde ze. “Ik kwam er nooit goed achter wat er bij haar vroeger is gebeurd. Toch kon ik met haar door één deur. Ze was bijzonder, maar was er wel voor me toen ik m’n kindjes verloor. Ik ben een open persoon. Dat merk jij nu ook wel. Dat gaf mijn schoonmoeder ook de kans zich naar mij toe enigszins open te stellen. Ik bleef haar uitnodigen bij mij thuis en voor speciale dagen haar er extra bij te betrekken. Ik denk dat ze dit wel waardeerde. Ze had maar één zoon. Gelukkig heeft ze het overlijden van hem niet meegemaakt. Ik had haar graag kleinkinderen geschonken. Het blijft een groot gemis.”
Ze had een fijne vriendenkring. Een hondje. Hield van een terrasje. Van een tijdschrift lezen. Even de stad in wandelen. “Ik ben gék op Deventer. Het is er prachtig. Zou zo leuk zijn dit nog weer samen te doen met een man. Nee, seks hoef ik niet meer. Maar, zo sta ik er nu in. Je weet nooit.”
We lachten beiden.
Haar seksleven was wel goed geweest. Na de miskramen niet, maar de liefde overwon ook dit. Mooi, hè. Ze was ook daar open over. Ik vond d’r leuk. M’n hersenen draaiden inmiddels al op volle toeren: ‘wie past er bij haar? Die? Die of die?...’
Ze ontmoette een paar heren uit mijn bestand. De een was leuk. De ander kwam te laat. De andere rookte. Vooraf gaf ze aan dat niet erg te vinden, maar toen ze bij hem thuis kwam vond ze hem én het roken toch wel erg vies.
En toen was daar een singlescafe van DatingOost. Een wat oudere heer die ik al eerder bemiddeld had wou ook langskomen. Niet echt de doelgroep, maar vanzelfsprekend waren ze welkom. Hij had nog steeds geen vriendin gevonden. Het lukte mij in dat jaar ook niet. Hij had maar liefst 12 dames ontmoet! Het grootste aantal ontmoetingen uit m’n 16-jarige loopbaan als matchmaker. Hij nam een vriend mee naar het singlescafe. De vriend had me twee dagen ervoor gebeld voor wat informatie over DatingOost. Tijdens dat gesprek dacht ik aan haar. Zo gaat dit vaak bij mij. Een gevoel. Iets deed me aan haar denken toen ik met hem praatte. Ik kende hem niet.
Ja, hij kwam samen met mijn oude klant naar de singlesparty. Hij zou zich voorstellen, beloofde hij me. Het singlescafe was op de eerste etage. Hémel. Ik keek naar beneden (ik ontvang al m’n gasten persoonlijk bij de entree) en zag een rollator. Mijn oude klant liep inmiddels met een rollator. Een rollator op een singlesparty?
Ze kwamen boven. Dat ging goed. Er viel niemand van de trap.
Ze dronken een bakje koffie en voelden zich zichtbaar niet op hun gemak. Nadat de meeste jonge gasten binnen waren ging ik snel in gesprek met ‘de vriend’.
Hij zag er leuk uit. Nette man. Vriendelijk. Open. Spraakzaam. En ja, mijn gevoel was goed. En ja, hij wilde haar wel ontmoeten. Ze waren even oud. Mijn advies is altijd ontmoeten op een neutrale plek. Ergens in de natuur. Lekker wandelen. Vrij zijn. Geen geluiden of mensen om je heen. Geen drukte op volle terrasjes. Geen kruisverhoren of enquêtes tegenover elkaar aan een tafeltje ?
Na een paar dagen was het zover. Ze zouden elkaar ontmoeten. Ze belde me na afloop direct. “Ik vind hem leuk!!! Wat goed van je.”
Er volgden vele afspraakjes. Het hield stand. Het contact tussen haar en mij verwaterde. Dat is logisch.
Na anderhalf jaar belt ze me op een maandag. “We zeiden gisteren tegen elkaar ‘nu niet morgen Getty vergeten te bellen!’ Want we hebben gisteren een groot feest gegeven.”
Ik was verrast. Wat dan?
“We zijn gaan samenwonen❣️. Ik ben weg uit m’n geliefde Deventer. Wie had dat gedacht. Ik ben bij hem ingetrokken in Twello. Ik in Twello??!! Ja! Getty, dat kon ik hem toch niet aandoen om bij mij in een flatje te gaan zitten. Hij heeft een eigen woning. Een schuur waarin hij altijd knutselt en prutst. En ik heb het echt naar m’n zin in Twello. Had je niet gedacht, hè. En om dit te vieren hebben we gisteren een groot feest gegeven met wel 70 gasten bij hotel Taverne.”
Ik zat met een grote voldane grijns op m’n gezicht te luisteren. Ik vond het zo mooi voor haar.
“Vroeg men gisteren nog hoe je elkaar ontmoet hebt, op deze leeftijd? Zeg je dan via DatingOost?”
“Hmmm. Nee, we zeggen via via...”

Da’s dan weer jammer.

Getty Schepers
www.DatingOost.nl
0546-492899