Anneke (67) op datingpad: “Ik zat met minstens twintig mannen op het terras”

Uit: Libelle

Anneke vond haar nieuwe liefde Ben in eerste instantie te oud. Maar na zo’n twintig dates met anderen viel ze op een zomerse dag alsnog als een blok voor hem.

“Vijftien mannen schoven aan mijn tafeltje, die middag tijdens de speeddate van Dating Oost. Veertien keer dacht ik: nee, dit is niks. Het is opvallend hoe slecht veel gescheiden mannen zichzelf verzorgen. Negen van de tien keer hebben ze een verwassen overhemd aan en een rugzak vol ellende van hun vorige huwelijk bij zich."

Al twee keer weduwe

"Ook die middag kwamen veel mannen een beetje zielig op me over. Ben niet, totaal niet. Hij rook lekker, zag er verzorgd uit en wist een gesprek te voeren. Het zal je verbazen hoeveel mannen dat in de schamele zeven minuten van de speeddate niet lukt. Na afloop gingen Ben en ik lunchen. Het was heel gezellig, ik kan niet anders zeggen. Toch was er een obstakel: ik vond hem te oud. Het lijkt misschien weinig, zeven jaar, maar als je 65-plus bent, is dat best veel.

Ben was teleurgesteld dat ik hem afwees. Hij zag in mij de vrouw die hij zocht: vrolijk, ondernemend, lekker duidelijk. Ik vond het vervelend voor hem, maar het leeftijdsverschil zat me te veel dwars. Ik was al twee keer weduwe geworden. Je weet nooit hoe het leven loopt en ik wilde nog jaren met een man vooruit kunnen.”

Rare kerels op de wereld

“Ik ging het datingpad op en zat met minstens twintig mannen op het terras. Ik ontdekte dat er rare kerels op de wereld zijn. Mannen die met gaten in hun trui naar een date komen. Die via de app na elke zin ‘hihihi’ tikken, maar met wie in het echte leven geen lol te beleven valt. Een man die dementerend bleek, die ene die zijn hond belangrijker vond dan mij, of de narcist die vond dat ik te veel initiatief nam. Ik werd er moedeloos van. Ik vind het leven met een man naast me gewoon veel leuker. Waarom zou je niet meer verliefd mogen worden boven de zestig? Waarom moet je je als weduwe blijven wentelen in rouw? Daarmee doe je jezelf tekort. Bovendien ben ik er veel te levenslustig voor.

Mijn twee dochters dachten er gelukkig net zo over. Zij gunden mij een nieuwe man en leefden mee met mijn datingavonturen. Toen de oudste mij vroeg welke date het leukst was geweest, antwoordde ik zonder aarzelen: ‘Die met Ben.’ Hij was netjes, betrouwbaar, belangstellend en had humor. Oké, hij was ouder, maar bij nader inzien was hij misschien toch wel de speld in de hooiberg.”

Een man zoals je je wenst

“Ben was blij dat ik na een jaar weer contact zocht. Toen ik die zomerse middag in juni vorig jaar de parkeerplaats op reed waar hij me stond op te wachten, vond ik meteen dat hij er goed uitzag. Een sprankelende blik, een goed figuur, al snel snapte ik niet meer waarom ik hem eerder had afgewezen. Ik was zoekende geweest en nu wist ik wat ik wilde: een man als Ben. Die zeven jaar doen er niet toe. We kunnen goed met elkaar praten, ook over onze eerdere huwelijken. Het is fijn dat dat er mag zijn. Ben is lief en zorgzaam, we hebben een enorme klik. Hij is een man zoals je je wenst.

Vorige week zei mijn driejarige kleindochter Vieve: ‘Ik heb oma Anneke en ik heb nu ook opa Ben.’ Ik vond dat zo mooi. Ik had behoefte aan een man, Vieve aan een opa. Iemand die haar oppakt, met haar stoeit en voetbalt. Ik doe dat soort dingen niet. Door Ben voel ik me als oma én als vrouw completer.”

Ben (74): “Het kwetste me natuurlijk wel dat Anneke me te oud vond. Wat maakt leeftijd nou uit? Kennelijk had ze al die dates nodig om de juiste conclusie te trekken: dat wij bij elkaar horen. Ik was dolblij dat ze weer contact zocht. Met Anneke zit ik in een lekkere bubbel waarin veel ruimte is voor spontaniteit. We hebben zelfs een caravan gekocht! Ik zie ons al zitten, allebei op een stoel naast de caravan, glaasje wijn erbij, heerlijk.”

Anneke werd 2 keer weduwe en bleef geloven in de liefde. In haar boek Dikke pech… Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen (€ 14,95 Calbona Uitgeverij) doet ze verslag van haar dates.

Libelle mag 10 exemplaren verloten. Kans maken? Ga naar libelle.nl/annekeschep

Uit: Libelle
Tekst: Deborah Ligtenberg
Foto: Petronellanitta